,,Perspektywa"
Otwórz oczy, tak dla
siebie.
Popatrz w gwiazdy te
na Niebie.
Spójrz na drzewa,
pola, kwiaty,
Na drewniane, leśnie
chaty.
Na te ścieżki
wydeptane
I te całkiem
zapomniane.
Widzisz ten krajobraz
cały?
Ten rozległy i
wspaniały,
Bo za radą podążyłeś
I swe oczy
otworzyłeś.
Otwórz serce, tak dla
siebie.
Poczuj radość i
zmartwienie.
Dojrzyj smutku i
radości,
Ukojenia i zazdrości.
Widzisz ten krajobraz
cały?
Ten rozległy, nie wspaniały,
Bo za radą podążyłeś
I swe serce
otworzyłeś.
Otwórz duszę, tak dla
siebie.
Poczuj ulgę,
ukojenie.
Odkryj wiarę w środku
ducha.
Bądź jak we śnie,
lecz wciąż słuchaj.
Widzisz tę różnicę
istną?
Pełną uczuć, nie
zawistną?
Oczu, serca no i
ducha
Prawie jak istota
krucha.
Patrz nie tylko przez
swe czy,
Bo nie jedno Cię
zaskoczy.
J.M.
Bardzo przyjemnie się czytało Twój wiersz. :) Szacun za rymy i za temat.
OdpowiedzUsuńCzasem przychodzą do mnie takie pomysły na wiersze, że aż się sam później dziwię skąd to. :)
Masz rację, bo słowo często bywało narzędziem wygranej rewolucji, wojny propagandy itp.
Pozdrawiam!