113. Muza

Nie mówię, że wracam. Nie mówię też, że nie chce ;) ale wciąż wychodzi totalny śmietnik 'spod pióra' z pojedynczymi perełkami, których niestety jest na tyle mało, że nie ma co się nakręcać. Może to nie jest to w czym jestem dobra. Choć chciałabym. Trzeba pielęgnować swoje Muzy ;)

Muza dziś się wycwaniła

Nie przychodząc do artysty.

Może chciała zażyć szczęścia?

Znaleźć spokój wiekuisty?

Może chciała pójść swą drogą

Wbrew regułom i zasadom,

Oddać siebie innym chętnym,

Służyć wszystkim dobrą radą.

Wiec uciekła hen przed siebie

Nie zważając na tęsknotę

Ów artysty co kreuje

Swoją twórczość na miernotę.

Bo bez Muzy to i Wena

Gdzieś w otchłani się ukryła

I choć bardzo chce powrócić

To gdzieś w drodze się zgubiła.

Więc zawzięła się ów Muza

Powracając do kolebki

Weszła w otchłań szukać Weny,

Bo to problem nie jest wielki.

I artysta się ucieszył

Że wróciła jego Pani.

Teraz mogą tworzyć razem.

Będą kiedyś z tego znani.

Ale Muza zaprzeczyła

Tylko Wenę chciała znaleźć

Aby chwycić ją za rękę

No i uciec jak najdalej.

J.M.