Sztuka cz.2

Zanim przeczytasz zapoznaj się z prologiem

SCENA 1

Do pubu wchodzi młody, przystojny kawaler. Przy barze zamawia whisky z lodem i zajmuje miejsce przy jednym z wolnych stolików. Zaczyna prowadzić monolog.

Bucefał

Zamówiłem jakieś siki.

Lipne te barmana triki,

Lecz co począć teraz mam

Siedząc tu kompletnie sam?

Patrząc niecierpliwie na zegarek

To czekanie mnie zabija...

Gdzie ta podła, mała żmija?

Znów się spóźnia... że się dziwie.

Biorąc łyk trunku i krzywiąc się przy okazji

To mnie wzmocni lub zabije.

Nie najgorsze. Kolor ładny,

Zapach słodki i wytrawny.

Choć nie tego chcę od życia,

Rzeknę cicho dla ukrycia.

Do pomieszczenia wbiega zdyszana kobieta, machając już od wejścia do kawalera i szybko do niego podbiegając, przy okazji potykając się wielokrotnie o mijane stoliki i krzesła.

Pół szeptem do siebie

W końcu przyszła! Chwała panom!

Przecież to nie szósta rano!!

Narrator

Bez przerwy obserwując młodzieńca i popijając swój trunek mówi sam do siebie

Biedny nie wie co go czeka...

Choć to może i zaleta?

Gryzelda

W końcu siadając przy stoliku

Wybacz miły za spóźnienie!

Daj sekundę na wytchnienie.

Zamów coś do picia dla mnie

Zerkając na jego szklankę

Albo to ja ci ukradnę.

Bucefał

W ostatniej chwili zabierając cenny trunek przed dłonią kobiety

Tyyyy!! Szalona! Łapy precz!

To jest moje whisky! Wiesz?

Kup se drinka. Tam jest bar.

Ja ci nawet pieniądz dam.

Gryzelda

Wielce oburzona

Tyś jest facet. Idź mi kup.

Ja dopiero zdjęłam but.

Rozmasowując zdrętwiałą stopę

Bucefał

Przewracając oczyma i szepcząc do siebie idąc w kierunku baru

Ta kobieta mnie dobija...

Co za wredna, mała żmija.

Weź mi to, zrób to, pójdź tam...

No a w zamian gówno mam...

Gryzelda

Co tam mówisz o mnie luby?

Do siebie

Oby dobrze. Nie chcesz zguby.

Wracając z baru stawia przed nią szklankę soku pomarańczowego.

Ja nie lubię tego smaku.

Narrator

Wciąż obserwując parę i mówiąc sam do siebie

Jesteś biedny wiesz chłopaku?

Bucefał

To masz pecha. Pij do dna.

Taka to jest lekcja ma,

Bo się mówi co chcesz pić...

A nie, teraz będziesz bić!

Gryzelda

Nie rozumiem co cię dręczy,

Chyba, że to ciebie kręci.

Robić ze mnie pośmiewisko,

Bez posłuchu nade wszystko..

Bucefał

Było mówić co chcesz pić.

Wielki wyrzut... chcesz już iść?

Gryzelda

Nie gorączkuj się kochany...

Sypiesz sól na duszy rany.

Chwytając jego dłoń

Teraz złapię cię za ręce,

Bo wiesz skarbie, bardzo tęsknie.

Dawno żem cię nie widziała

Choć nie powiem, bardzo chciałam,

Ale spraw mam wiele w pracy

Nikt wyręczyć mnie nie raczy.

I ta podróż do Berlina...

Smutna była moja mina...

Z melancholią w oczach

W świat mnie niosą moje nogi...

Narrator

Robią iście teatralny "facepalm"

Ona mu przyprawia rogi...

Co za kretyn. On nic nie wie?

Toż ja widzę co się dzieje!

Choć ja nawet nie znam baby,

Lecz sam jestem dość bezradny.

Gryzelda

Ja chcę jeszcze zwiedzić świat.

Ty bądź ze mną! Za pan brat.

Lecz nie zmuszam. Rób jak chcesz.

Lecz odejdę wtedy wiesz?

Narrator

Hamując śmiech

"Rób co chcesz" powiada skromnie,

Lekko, zwiewnie, jakby do mnie.

Biedny facet nawet nie wie,

Co się teraz u nich dzieje.

Ona niby daje wybór,

Ale zaraz będzie wywód,

Bo on powie , że chce zostać

W swoim mieście tu pozostać,

No, a ona wielce w szoku

Zacznie paplać w ciągłym toku,

Jaki to on podły jest,

Jaki z niego facet też,

Że nie liczy się z jej zdaniem,

Że uczucia nie ma dla niej,

Że ogólnie ma ją gdzieś...

Wznosząc oczy i dłonie ku niebu

Jaki to on podły jest...

Bucefał

Stawiasz mnie w niezręcznej roli.

Biorąc głęboki wdech

Ale wydech i powoli.

Nigdzie z tobą nie pojadę

Sama sobie dajesz radę.

Chcesz rozwodu? Bardzo proszę.

Konsekwencji nie poniosę.

Nie pamiętasz intercyzy?

Bez lamentów, że to kryzys.

Ja się rozwieść z tobą mogę

I tak myślę, że to zrobię.

Notorycznie grasz na nerwach

Czy wiesz jaka to udręka?

Daj mi to, zrób to, idź tam...

Sam se świetnie rade dam.

Gryzelda

Ze strachem w oczach

Mówisz, że chcesz mnie dostawić?

Nawet nie wiesz jak mnie ranisz...

Bucefał

Nie mając już sił

Weź kobieto słuchaj siebie

Bo ci zaraz w dziób zajebie...

Najpierw pleciesz trzy po trzy

Jaki to ja jestem zły,

Jak cie ranie, nie szanuje,

Że coś pewnie kombinuje,

Że ty chcesz znów do Berlina,

Że jest smutna twoja mina,

Że chcesz żebym też pojechał

Z tą decyzją już nie zwlekał,

Lecz jeżeli nie pojadę

I bez ciebie pozostanę,

To ty wtedy rzucisz mnie.

I ja tego właśnie chce!

A gdy mówię, że to ja

Dam ci rozwód żmijo ma,

To masz wielkie swoje "ale"

Lecz mnie to nie rusza wcale.

Weź zdecyduj sie kobieto...

Jam jest facet. Widzisz przeto.

Narrator

Facet tylko wprost rozumie.

Baba tego nie pojmuje.

Gryzelda

Ciężko wzdychając, wstając z krzesła

Skoro tego tylko chcesz...

Ale ranisz mnie tym wiesz?

Wychodzi zostawiając szal

Narrator

Wstała Gryzli sobie poszła.

Jaka to baba nieznośna.

Buca swego zostawiła,

On powtarzał "moja żmija".

No i tak doigrał się.

Tego chciał? A bo ja wiem.

Sam znów siedzi, chyba myśli.

Taki koniec mu się wyśnił?

"Bo to zła kobieta była"

Ale szybko coś się zmyła.

Znieczulica ją złapała?

Bucefał

Ahh gdzie moja żmija mała?