87.

Ojć... znowu spadek weny!
Mocy nie ma we mnie i Ja nie jestem z mocą (pozdro dla kumatych ;))

Wiersz sprzed prawie roku.. końcówka stycznia... 

Chce odkryć świat tam gdzie go nie ma.

Chcę pójść znów w inną drogę.

Dać upust złości, chęci przebaczenia

Robić to co mogę.

Wyrwać się z krat nędzy i rozpaczy,

Pobiec gdzieś przed siebie!

Uciec z więzienia. Wiesz co to znaczy?

Że już nie spotkam Ciebie.

Bo Ty jesteś częścią mojej niedoli,

Częścią mego jestestwa.

I tak oto teraz ostatkiem sił woli

Uciekam z tego królestwa.

Uciekam gdzieś gdzie szczęście dopisze,

Zagoi się w duszy mej rana.

Ucieknę gdzieś w dalekie zacisze

Się schowam jak rzecz już nie chciana.

Lecz wiem, że wciąż mnie chcesz,

Tak jak ja wciąż chcę Ciebie

Ale głuchy i ślepy jest los,

Bo w tej zachciance uwzględnia tylko siebie.

Wciąż dzieli na czworo włos.

Nie wińmy siebie, ani jego też,

Bo oboje dobrze wiemy,

Że i tym razem nie obejdzie się bez łez.

Czy na prawdę tego chcemy? 

J.M.