27. ,,Lustro"

Pisałam ten wiersz jakieś 3 dni co chwila poprawiając to i owo, chcąc nadać mu jako taką głębie ... ale cały czas coś w nim mi nie pasuje... nie czuć w nim takiej melodyjności / rytmu, ale to chyba nie to... hmm

"Lustro"

Spojrzałam znowu w lustro dziś. Widziałam twoją twarz.

Teraz zerkam w nie co dzień. Chcę zobaczyć ją jeszcze raz.

Dotknąć szklanej tafli, chcąc by wchłonęła mą dłoń.

W marzeniach się zagłębiać i wbić się w szklaną toń.

Z nadzieją jak Alicja, że tam gdzieś z drugiej strony

Czeka na mnie jeden ktoś- ten stary, dobry znajomy.

Z uśmiechem mnie przywita, z gracją przyciągnie do siebie,

Nie ważne czy będąc w radości, czy w szaleńczym gniewie.

Przebije się przez płachtę szkła twardą niczym skorupa,

Nie ważne czy będę po złocie szła, czy po gnijących trupach.

Nie ważne czy szkło zrani mą dłoń, czy może lekko popieści.

Nie ważne ile to zajmie lat! Dwadzieścia może trzydzieści?

Przebije się na drugą stronę choćby ostatkiem sił

Przebiję się, rozpalę ogień, by wciąż się przy mnie tlił.

Szkło skruszyć w piach, zamienić w popiół, rozwalić w drobny mak,

Zgnieść drobno w dłoni, podeptać zawzięcie, zrobić losowi wspak.

W końcu przebiłam! Osiągnęłam cel! Pobiegłam ku swej wygranej.

Lecz nigdzie nic nie ma... gdzie ona jest? Wciąż pytam w gorączki szale.

Przecież to jasne, już wiem co i jak. I myślę o tym wciąż skrycie,

Po drugiej stronie to nie była twarz, lecz za mną czyjeś odbicie.

J.M.