,,Uwielbiam filmy akcji, jak jeden koleś rozwala całą
armie itd.- ale tak nie wygląda bójka. Lubię filmy wojenne, ale wojna nawet w
przybliżeniu tak nie wygląda. Z relacjami między ludźmi jest tak samo.''
Moi drodzy stali bywalcy, których mogę zliczyć na palcach jednej ręki :D
Otóż robię przerwę na czas bliżej nieokreślony. Brak weny pogrążył mnie całkowicie w szarej rzeczywistości dnia codziennego.
Mam nadzieje, że długo to nie potrwa i wena odżyje. Gdzies kiedyś widziałam ciekawe (i prawdziwe) info na temat twórczości i inspiracji, którą czerpie się z życia. Było to porównanie do zbiornika zawierającego inspiracje, którego zawartość z czasem ubywa. Trzeba pamiętać żeby regularnie go napełniać, bo gdy wyczerpiemy jego zawartość może być nie za dobrze. Ja chyba zapomniałam o tym napełnianiu ;) A jak się napełnia taki zbiornik? Czasem wystarczy zwykła codzienność, czasem dobra książka lub ciekawy film...
Ciekawe porównanie do pasji wymyśliłam ze znajomym jakiś czas temu.
Każdy chyba orientuje się czym są horkruksy (no.. może tylko fani Harrego Pottera ;) .. wyobraźcie sobie, że wasze pasje, talenty, hobby, umiejętności to wasze horkruksy. One są częścią was, waszej duszy, osobowości. I teraz wyobraźcie sobie, że któryś z waszych horkruksów zostaje zniszczony z jakiejkolwiek przyczyny. Czy to przez brak weny, bez której nie możecie pisać waszych ulubionych wierszy, czy to przez kontuzje nie możecie uprawiacie ulubionego sportu, albo nawet przez nagłą nietoleracje laktozy musicie wykluczyć z menu wasz ukochany nabiał...
Utrata jednego horkruksa odbijała się na duszy Voldemort'a. Tak samo jak utrata jakiejś pasji odbija się na zwykłym mugolu ;) dlatego nie chcę, żeby moje "5 minut" w poezji (które swoją drogą trwało jakieś 5 lat) nagle zostało unicestwione. Bo gdy przepadnie moja twórczość, przepadnie też i cześć mnie. A z racji, że nie podzieliłam duszy na zbyt wiele części, utrata tej zaboli zbyt mocno.
Trzymajcie kciuki! Twórzcie wytrwale!
Będę zaglądać do was :)
Do usłyszenia.
Kolejny wiersz z cyklu ,,Mitologia" :) Bywały lepsze, ale chyba nie jest źle.
Zapraszam do zapoznania się z innymi opartymi na mitologii greckiej Ikar Orion Zeus
Wiem to Ja zapominam o chwili A myśli błądzą Po wzgórzach I dolinach pustyni Bo się zgubiły. Ale powiedz mi że To tylko defekt Drobna skaza Lekka rysa na szkle.
Lekka przerwa była, ale coś się stworzyło ;) Kolejny wiersz pisany pod obraz. Trzeba było troszkę odpocząć od pisania chyba. Będę trochę rzadziej wrzucać notki.
Dziś znów coś drobnego ;) Coraz bardziej wydaje mi się, że minęła moja dobra chwila w pisaniu.. :/
Byłeś moim wzrokiem,
Kiedy nie widziałam.
Byłeś mi uszami,
Gdy nic nie słyszałam.
Byłeś moją wiarą,
Gdy wierzyć przestałam.
Dałeś swoje skrzydła,
Kiedy upadałam.
J.M.
Dziś wstawiam setny wiersz :) dobiłam do okrągłej liczby! Super i brawo ja ;D
Pędzel Tam na czystym płótnie Pośród zgiełku marzeń Gdzieś przy barwnym jutrze, Horyzoncie zdarzeń, Leży czysty pędzel Jak zaczarowany, Obok świecą bielą Rozjaśnione ściany. Bielsze od topoli, Tych powszechnie znanych Z gracją i pszepychem Zielenią odzianych.
Pędzel czarodziejski Wszczął zataczac koła I gdzieś cichym krzykiem Kogoś ciągle wola! Jakby w płótno krzyczał Chciał ożywić dzielo.. Ale coś się stało Mowę mu odjelo. Tak więc już nie krzyczy, Lecz ciągle maluje Wciąż zatacza kręgi. Co nim wciąż kieruje?
Mija dłuższa chwila Pędzel opadł z sił. Brak chwili wytchnienia. Cóż na płótnie krył? Podchodzisz niepewnie, Odslaniasz woale, Ku światłu ustawiasz, Chłonąć ciekawstw fale... Teraz myślisz chwile Czemu na tym niebie Pędzel czarodziejski Namalował ciebie? J.M.
Napisałam go pod muzykę, pisząc i od razu słuchając, żeby słowa wpasowały się w melodię. Więc tekst może jest lekko bezsensowny, ale w zestawieniu z muzyką [przynajmniej w mojej głowie] brzmi rewelacyjnie :D
Doklejam utwór i polecam spróbować to sobie podśpiewać ;) [ od ok. 15 sec - wcześniejszy fragmencik można nazwać przygrywką] wydaje mi się, że da się w tym wyczuć co i gdzie także... have fun !
Dziś coś takiego ;) próbowałam wlać w ten wiersz trochę zmysłowości, namiętności... nie wiem czy mi się choć odrobinę udało.
Zabawa wersami też nie jest byle jaka- chodzi mi o to.. wydaje mi się, że gdyby to były zbite 4strofowe zwrotki, wiersz miałby płytszą głębię... bynajmniej nie miałby jej wcale.
Taki troszkę zapychacz. Brak weny wciąż doskwiera... ojjj wyczuwam weltschmerz .... taki artystyczny... no a w sumie czym byłby artysta bez problemów natury egzystencjalnej? ;)
Coś starego ale jarego (chyba)
Czas
Niegdyś czas mi wciąż uciekał
Pędził wściekle gdzieś przed
siebie.
Dzisiaj z każdą chwilą zwleka
Nawet gdy nie jest w potrzebie.
Kiedyś czasu było mało
Wciąż uciekał mi przez palce
Ale nie wiem co się stało..
Dzisiaj znowu ktoś ma racje.
Dzisiaj czas się mi rozmnożył
Chcąc lub nie chcąc mówię
"pas",
Bo na dni się nie rozłożył,
Tylko znów rozdzielił nas.
J.M.
PS.
Oglądałam niedawno jedną z nowszych produkcji animowanych "Vaiana- Skarb oceanu"
Wrzucam piosenkę, trochę zremixowana ale mega mi się podoba (muzyka w filmach disney'owskich [moim zdaniem] to nawet więcej niż 50% sukcesu ;) )
W poszukiwaniu inspiracji ... znalazłam kolejny obraz, ale nie wiem czy mogę powiedzieć, że wiersz jest jakoś inspirowany nim, bo coś nie umiałam się niczego złapać ...
ale doklejam ;)
